روش های تشخیص کرونا چیست؟

تظاهرات بالینی بیماری کرونا

بر اساس بررسی‌های اپیدمیولوژیک فعلی، دوره کمون یا نهفتگی بیماری یک تا ۱۴ روز، که عمدتاً سه تا هفت روز است. در این دوره احتمال تشخیص کرونا وجود دارد.

تظاهرات اصلی شامل تب، خستگی و سرفه خشک است. احتقان بینی، آبریزش بینی، گلودرد، میالژی و اسهال در مواردی دیده می‌شود. بیماران شدید پس از یک هفته دچار تنگی نفس و یا هیپوکسی می‌شوند.ممکن است به سرعت به سندرم دیسترس تنفسی حاد، شوک سپتیک، اسیدوز متابولیک، انعقاد خون، نارسایی ارگان‌های متعدد و غیره برسند.این علائم در بیماران حاد دیده می شود. بیماران دارای علائم خفیف معمولاً دچار ذات الریه نمی‌شوند؛ اما تب کم و خستگی خفیف دارند.

برخی از کودکان و نوزادان تازه متولد شده ممکن است علائم آتیپیک داشته باشند، که با علائم دستگاه گوارش مانند استفراغ و اسهال همراه است. یا فقط به صورت بی حالی و تنگی نفس بروز می کند.

براساس یافته ها اکثر بیماران پیش آگهی خوبی دارند و درصد کمی از بیماران در شرایط بحرانی هستند. پیش آگهی سالمندان و بیماران مبتلا به بیماریهای مزمن اساسی ضعیف تر است. علائم زنان باردار مبتلا به COVID-19 مشابه با بیماران غیر باردار در همان سن است. علائم در کودکان نسبتاً خفیف است.

تست های آزمایشگاهی تشخیص کرونا

آزمایش های عمومی کرونا

در مراحل اولیه بیماری، تعداد WBC طبیعی یا کاهش یافته است. تعداد لنفوسیت ها کاهش می یابد. برخی از بیماران دارای افزایش آنزیم های کبدی، لاکتات دهیدروژناز (LDH)، آنزیم های عضلانی و میوگلوبین هستند. افزایش تروپونین در برخی از بیماران حاد دیده می‌شود. دراکثر بیماران CRP وESR  افزایش  یافته و پروکلسیتونین طبیعی است. در موارد شدید، D-dimer افزایش می یابد و لنفوسیت های خون محیطی به تدریج کاهش می یابند. بیماران شدید اغلب عوامل التهابی بالایی دارند.

تشخیص کرونا با روش های مولکولی و سرولوژیک

(۱) روش های مولکولی

اسید نوکلئیک کرونا ویروس جدید را می توان در سواب های نازوفارنکس، خلط، ترشحات دستگاه تنفسی تحتانی، خون، مدفوع و سایر نمونه ها با استفاده از روش RT-PCR و / یا NGS تشخیص داد. اگر نمونه ها از دستگاه تنفسی تحتانی بدست بیایند دقیق تر است. نمونه ها باید در اسرع وقت پس از جمع آوری برای آزمایش ارسال شوند. محیط انتقال و نگهداری نمونه برای صحت آزمایش مهم است.

(۲) روش های سرولوژیک

IgM  اختصاصی ویروس COVID-19 حدود ۳-۵ روز پس از شروع بیماری قابل تشخیص است.

IgG در دوران نقاهت در مقایسه با مرحله حاد به تیتراسیون حداقل ۴ برابر افزایش می یابد.

۳- تشخیص کرونا با تصویربرداری از قفسه سینه

در مرحله اولیه، تصویربرداری چندین سایه کوچک تکه ای و تغییرات بینابینی را نشان می دهد که بیشتر در منطقه محیطی ریه ها مشهود است. با پیشرفت بیماری، کدورت های شیشه ای متعدد و نفوذ در هر دو ریه نشان داده میشود. در موارد شدید، ممکن است ادغام ریوی اتفاق بیفتد. با این حال، پلورال افیوژن نادر است.

تشخیص های افتراقی کرونا

۱- بیماری خفیف COVID-19 باید از موارد عفونت دستگاه تنفسی فوقانی ناشی از ویروس های دیگر تشخیص داده شود.

۲- COVID-19 عمدتاً از سایر عفونتهای شناخته شده ذات الریه پنومونی و مایکوپلاسما پنومونیه مانند ویروس آنفلوانزا، آدنوویروس و ویروس سینسیتیال تنفسی متمایز است. برای موارد مشکوک، باید تلاش کرد از روشهایی مانند تشخیص سریع آنتی ژن و آزمایش مولکولی RT-PCR استفاده شود.

۳- بیماری کرونا همچنین باید از بیماریهای غیرعفونی مانند واسکولیت، درماتومیوزیت متمایز شود.